Zmiany do ustawy o języku polskim

Na skutek nowelizacji Ustawy obowiązek używania języka polskiego został ograniczony do:

1. wszelkich czynności urzędowych oraz oświadczeń woli składanych przez lub wobec podmiotów wykonujących zadania publiczne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (w tym organów państwa lub administracji) oraz do obrotu wykonywanego przez takie podmioty;

2. obrotu z udziałem konsumentów oraz czynności w związku z wykonywaniem przepisów z zakresu prawa pracy (w szczególności umów o pracę) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o ile konsument albo osoba świadcząca pracę ma miejsce zamieszkania w Polsce w chwili zawarcia umowy a umowa ma być wykonana lub wykonywana na jej terytorium;

3. informacji lub dokumentów, których podanie lub sporządzenie wymagane jest przepisami szczególnymi.

Podobnie jak dotychczas, Ustawa przykładowo wskazuje, że obowiązek stosowania języka polskiego dotyczy nazewnictwa towarów i usług, ofert, warunków gwarancji, faktur, rachunków i pokwitowań, instrukcji obsługi, informacji o właściwościach towarów i usług oraz reklamy. Ponadto, w języku polskim powinny być sporządzane wszelkie ostrzeżenia i informacje dla konsumentów wymagane odrębnymi przepisami prawa. Nie jest jednak wymagane tłumaczenie na język polski takich ostrzeżeń i informacji oraz instrukcji obsługi i informacji o właściwościach towarów, które zostały sporządzone w powszechnie zrozumiałej formie graficznej.

Ustawa przewiduje, że umowa o pracę lub inny dokument sporządzany w wykonaniu przepisów prawa pracy, jak również umowa której stroną jest konsument, może być sporządzona wyłącznie w wersji obcojęzycznej w następującym przypadku:

1. sporządzenie wersji obcojęzycznej nastąpi na wniosek pracownika lub konsumenta, oraz

2. pracownik lub konsument jest obywatelem innego niż Polska kraju członkowskiego Unii Europejskiej, oraz

3. pracownik lub konsument został pouczony uprzednio o prawie sporządzenia dokumentu w języku polskim.

W stosunkach pracy, sporządzenia dokumentu wyłącznie w języku obcym jest również dopuszczalne wówczas, gdy pracownik nie jest obywatelem polskim zaś zatrudniającym jest pracodawca będący obywatelem innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub mający siedzibę w takim państwie i dodatkowo zostaną spełnione warunki wskazane w pkt. 1 i 3 powyżej.

W przypadku gdy stosowanie języka polskiego jest obowiązkowe, sporządzenie dokumentu w wersji lub w wersjach obcojęzycznych jest jednak nadal możliwe pod warunkiem, że równocześnie sporządzona zostanie polska wersja językowa (to samo dotyczy możliwości posługiwania się obcojęzycznymi opisami towarów, usług, ostrzeżeń i informacji dla konsumentów itp.). Podstawą wykładni pozostaje jednak wersja polskojęzyczna, chyba że strony postanowiły inaczej.

Podobnie jak do chwili obecnej, nie sporządzenie polskiej wersji językowej umowy w przypadku istnienia takiego obowiązku ustawowego skutkuje ograniczeniami dowodowymi w przypadku sporu przed sądem w postaci niedopuszczalności przeprowadzenia dowodu ze świadków oraz dowodu z przesłuchania stron na fakt dokonania czynności. Zgodnie z ogólnymi przepisami kodeksu cywilnego, dowód taki jest jednak dopuszczalny gdy obie strony wyrażą na to zgodę (co w przypadku sporu jest dość rzadkie), jeżeli zażąda tego konsument w sporze z przedsiębiorcą albo jeżeli fakt dokonania czynności prawnej jest uprawdopodobniony za pomocą pisma.

Na skutek nowelizacji Ustawy, ograniczenia dowodowe, o których mowa powyżej, mają zastosowanie jedynie w przypadku naruszenia obowiązku stosowania języka polskiego w umowach z udziałem konsumentów.

Na skutek nowelizacji Ustawy, rozszerzono krąg organów odpowiedzialnych za przestrzeganie przepisów Ustawy¹. Kompetencje w tym zakresie powierzono dodatkowo Państwowej Inspekcji Pracy odpowiednio do zakresu jej zadań.

Zmianie uległy również przepisy karne. Naruszenie obowiązku stosowania języka polskiego w obrocie lub przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy, w tym w szczególności poprzez stosowanie wyłącznie obcojęzycznych nazw towarów lub usług, ofert, ostrzeżeń lub informacji dla konsumentów, instrukcji obsługi, informacji o właściwościach towarów lub usług, warunków gwarancji, faktur, rachunków lub pokwitowań, stanowi wykroczenie i podlega karze grzywny.

Mamy nadzieję, że powyższe informacje okażą się pomocne. Informacje te nie stanowią opinii prawnej ani porady. W celu uzyskania pełnych informacji lub porady prawnej, prosimy o kontakt z naszą kancelarią.

¹Dotychczas były to: Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz Inspekcja Handlowa.