Twój pracownik narozrabiał? Zobacz co Ci grozi!

Pracownik, który w skutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę ponosi odpowiedzialność materialną. Jest to odpowiedzialność za szkodę w granicach rzeczywistej straty poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda.

Jeśli szkody wyrządzi kilku pracowników, to każdy z nich ponosi odpowiedzialność za część szkody stosownie do stopnia przyczynienia się do niej i winy. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie stopnia winy i udziału poszczególnych pracowników w powstaniu szkody, odpowiadają oni w równych częściach. Odszkodowanie ustalane jest w wysokości wyrządzonej szkody, nie może ono jednak przewyższać kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody. Opisane wyżej zasady dotyczą nieumyślnego wyrządzenia szkody, ponieważ kiedy pracownik wyrządzi szkodę umyślnie, wówczas zobowiązany jest do jej naprawienia w pełnej wysokości.

Na podstawie art. 120 § 1 kodeksu pracy w przypadku wyrządzenia przez pracownika, przy wykonywaniu przez niego obowiązków pracowniczych, szkody osobie trzeciej, do naprawienia szkody zobowiązany jest wyłącznie pracodawca. W dalszej części ustawodawca szczegółowo wskazuje zasady dochodzenia roszczenia regresowego (zwrotnego) pracodawcy względem pracownika. Ustalenie poziomu odpowiedzialności pracownika może nastąpić w postępowaniu sądowym. Jeżeli jednak naprawienie szkody następuje na podstawie ugody pomiędzy pracodawcą i pracownikiem, wysokość odszkodowania może być obniżona, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, a w szczególności stopnia winy pracownika i jego stosunku do obowiązków pracowniczych.

Kiedy jednak pracownik będzie bezpośrednio, w pełnej wysokości odpowiadał za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej? Stanie się tak w sytuacji, kiedy pracodawca tej odpowiedzialności nie będzie mógł ponieść np. zostanie zlikwidowany lub zostanie ogłoszona jego upadłość. Takie stanowisko potwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 11 kwietnia 2008 r. w sprawie II CSK 618/07 uznając, iż niewypłacalność pracodawcy nie może naruszać prawa poszkodowanego do odpowiedniej rekompensaty. Podstawą odpowiedzialności jest w tym przypadku art. 415 kodeksu cywilnego: kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, jest obowiązany do jej naprawienia.

adw. Tomasz Poznański

Kancelaria Prawna Skarbiec