Odpowiedzialność sprzedawcy

Ustawę stosuje się do dokonywanej w zakresie prowadzonej działalności przedsiębiorstwa sprzedaży rzeczy ruchomych osobie fizycznej oraz do umów dostawy i sprzedaży komisowej (tzw. sprzedaż konsumencka). Nie ma ona zastosowania do sprzedaży energii elektrycznej, gazu i wody, jak i sprzedaży egzekucyjnej oraz sprzedaży dokonywanej w postępowaniu upadłościowym albo innym postępowaniu sądowym. Ustawa ma zastosowanie tylko w przypadku nabywania towarów w celu niezwiązanym z działalnością zawodową lub gospodarczą. Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy do sprzedaży konsumenckiej nie stosuje się przepisów kodeksu cywilnego o rękojmi i gwarancji.

Sprzedawca jest obowiązany podawać do wiadomości kupującego cenę oferowanego towaru, dotyczy to również reklamy produktów. W przypadku sprzedaży na raty, na przedpłaty, na zamówienie oraz gdy cena towaru przekracza dwa tysiące złotych, sprzedawca musi potwierdzić na piśmie wszystkie istotne postanowienia zawartej umowy. W pozostałych przypadkach powinien to uczynić na żądanie kupującego.

Oferując swoje towary w Polsce, sprzedawcy obowiązkowo muszą udzielić klientom jasnych informacji w języku polskim, w szczególności podać nazwę towaru, określenie producenta lub importera, kraj pochodzenia towaru, znak bezpieczeństwa. Powyższe informacje powinny znajdować się na towarze lub być z nim trwale połączone. Dotyczy to towarów sprzedawanych w opakowaniach jednostkowych lub zestawie. W pozostałych przypadkach sprzedawca jest obowiązany umieścić w miejscu sprzedaży informację zawierającą co najmniej nazwę towaru i jego główną cechę użytkową, producenta lub importera i kraj pochodzenia towaru.

Sprzedawcy będą też zobowiązani umożliwić klientom wybór towaru i sprawdzenie jego jakości bądź prawidłowości funkcjonowania, a na żądanie wyjaśnić kupującemu znaczenie postanowień umowy sprzedaży. Sprzedawca będzie również zobowiązany wydać kupującemu wraz z towarem wszystkie elementy jego wyposażenia oraz sporządzone w języku polskim instrukcje obsługi, konserwacji.

Sprzedawca ponosi odpowiedzialność, jeżeli towar będzie niezgodny z umową, podanym przez oferującego opisem bądź z okazaną kupującemu próbką lub wzorem. Wyżej wymienione niezgodności są pojęciem znacznie szerszym niż wady towaru, jakie są uwzględniane przy rękojmi i gwarancji, obejmuje bowiem także reklamę. Sprzedawca odpowiada za sprzedany produkt, jeżeli towar w chwili jego wydania był niezgodny z umową. Można domniemywać, że niezgodność istniała w chwili wydania towaru, jeżeli zostanie stwierdzona przed upływem sześciu miesięcy od wydania. Warto nadmienić, iż zapewnienia osoby, która wprowadza towar do obrotu w ramach prowadzonej działalności przedsiębiorstwa, bądź podaje się za producenta poprzez umieszczenie na towarze swojej nazwy, znaku towarowego jest tak samo wiążące, jak zapewnienie samego producenta. Klient będzie mógł dochodzić swoich praw, jeżeli w terminie dwóch miesięcy od wydania towaru zawiadomi sprzedawcę o zaistniałych niezgodnościach. W celu zachowania tego terminu wystarczy wysłanie sprzedawcy zawiadomienia. Może wtedy zażądać naprawy lub wymiany towaru, gdy okaże się to zbyt kosztowne, będzie mógł zażądać obniżenia ceny albo odstąpienia od umowy. Po upływie dwóch lat od wydania towaru sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności za wydany towar, przy czym termin ten biegnie na nowo w przypadku wymiany towaru. Roszczenia kupującego przedawniają się z upływem roku od stwierdzenia przez kupującego niezgodności z umową. Bieg terminu przedawnienia zostanie przerwany w przypadku zawiadomienia sprzedawcy o zaistniałej sytuacji. Przedawnienie nie biegnie w czasie naprawy, wymiany bądź prowadzenia przez strony rokowań, nie dłużej jednak niż trzy miesiące.

Uprawnienia zawarte w tej ustawie nie mogą zostać wyłączone ani ograniczone w drodze umowy. Zakaz ten odnosi się zwłaszcza do oświadczeń kupującego, że wie o wszelkich niezgodnościach towaru z umową. Sprzedawca, który zaspokoi roszczenia kupującego może domagać się odszkodowania od poprzednich sprzedawców, jeżeli ich działania przyczyniły się do zaistnienia niezgodności. Ustawa zawiera również przepisy odnoszące się do gwarancji. Nowością jest przepis mówiący o tym, że wiążące jest oświadczenie gwaranta zawarte nie tylko w dokumencie gwarancyjnym, ale także w reklamie. W dokumencie gwarancyjnym należy podać przede wszystkim nazwę i adres gwaranta lub jego przedstawiciela na terenie Polski, czas trwania i terytorialny zasięg ochrony gwarancyjnej.