Roman Gutek: Biznes na dużym ekranie

Ilu widzów musi obejrzeć film, żeby dystrybucja przyniosła zyski?
To zależy od tytułu filmu, ale średnio przy bardziej komercyjnych filmach powinno to być 100-120 tysięcy osób. Od 1995 roku Gutek Film wprowadza do kin wszystkie filmy Almodóvara. Pierwszy z nich „Kwiat mego sekretu” obejrzało 30 tysięcy widzów. Teraz jego filmy gromadzą nawet kilkaset tysięcy widzów. Dzięki długiej współpracy z producentami mogę negocjować cenę filmów. Amerykańscy agenci chcieli, żebyśmy za film „Skóra, w której żyję” zapłacili bajońskie sumy. Cena była zaporowa, nie byliśmy w stanie jej wyłożyć. Po tygodniu agent skontaktował się ponownie i udało nam się wynegocjować rozsądną kwotę.

Jak kupuje się film?
Na początku płaci się agentowi zaliczkę na poczet wpływów z filmu. Powiedzmy 100 tys. euro za wszystkie prawa: kinowe, DVD i telewizyjne. Później tworzymy budżet promocji, który wynosi również ok. 100 tys. euro. Działania marketingowe przewidują przygotowanie plakatów, ogłoszeń i reklamy. Producent lub jego agent zatwierdza budżet wraz z liczbą kopii filmu. Jeśli ta jest jego zdaniem za duża lub za mała, szukamy kompromisu. W sumie film kosztuje już 200 tys. euro. Taką kwotę odliczam sobie w pierwszej kolejności ze sprzedaży biletów. Agent dobrze wie, ile zarabiam na biletach sprzedanych w kinach, bo muszę przekazywać mu dwa razy w tygodniu informacje o wynikach sprzedaży.

Kto zarabia więcej na filmie – kino czy dystrybutor?
Najczęściej pół na pół. Jeśli multipleksy grają film dłużej niż dwa tygodnie, to po tym okresie zatrzymują około 60 proc. wpływów.

A jeśli film spotka się z chłodnym przyjęciem widzów?
Jeśli nie odzyskam kosztów z kina, zawsze mogę wydać film na DVD. Kontrakt pozwala uzyskać zyski także ze sprzedaży praw do telewizji.

Czy małe kina studyjne, takie jak pana kino Muranów, radzą sobie z konkurencją dużych multipleksów?
Multipleksy pokazują zupełnie inne filmy, niż te grane w kinach studyjnych, dlatego trudno tu mówić o konkurowaniu ze sobą. Sieci zarządzane są centralnie. Czasami w ogóle nie proponuję multipleksom filmów dystrybuowanych przez Gutek Film, bo wiem, że to nie jest ta publiczność.

W Muranowie widzowie nie są zamęczani 15 minutami reklam, a bilety i tak są tańsze.
Nie wszyscy reklamodawcy są nami zainteresowani. Gdyby byli chętni, to emitowalibyśmy więcej reklam, chociaż pewnie nie w blokach 15-minutowych. Reklamy są źródłem zysku kin – i tych studyjnych, i multipleksów. Wysokość czynszu, jaki płacę za dzierżawę kina, co roku rośnie, bez względu na moje zyski, oglądalność i filmy, jakie są grane. Mimo to opłaca się. Reklamy dają duże wpływy, ale decydująca i tak jest oglądalność.

Fragment wywiadu opublikowanego w miesięczniku Własny Biznes Franchising nr 5/2012